Wieś Witów

Witów to podhalańska miejscowość turystyczna, położona u podnóża Tatr Zachodnich, w dolinie rzeki Czarny Dunajec. Jest największą powierzchniowo wsią w gminie Kościelisko, a na jej obszarze znajduje się Starobociański Wierch – najwyżej położony punkt miejscowości i najwyższy szczyt po polskiej stronie Tatr Zachodnich.

HISTORIA WITOWA

Wieś istnieje od XVII wieku, a pierwsze wzmianki o Witowie datuje się na 1606 rok. Nazwę miejscowości utworzono z nazwiska wielkorządcy krakowskiego i nowotarskiego starosty - Stanisława Witowskiego, choć na początku w jej miejscu miało ponoć znajdować się „Zygmuntowo” - na cześć króla Zygmunta III Wazy. W roku 1770 Witów znalazł się pod austriackim panowaniem, aby 49 lat później, w 1819 roku trafić w ręce dziedziców z siedzibą w Czarnym Dunajcu.

W przeszłości o Witowie było głośno z powodu czterdziestoletnich procesów o „dobra czarnodunajeckie”, czyli lasy leżące na terenie wsi – podczas długoletniego sporu, najkrwawszym wydarzeniem była zbrodnia ludobójstwa, dokonana pod leśniczówką w Witowie w maju 1831 roku przez Kajetana Borowskiego. Baron Borowski, nazywany „diabłem dzianinskim”, znany był jako despota i ciemiężyciel – gdy pewnego dnia górale podjęli działania wbrew jego zakazom (przepędzili bydło na łąki), zdecydował się ukarać ich, katując i mordując ludność oraz bydło. Do dziś we wsi znajduje się krzyż upamiętniający dwóch Witowian, którzy zginęli podczas tego krwawego epizodu.

Podobnie jak Dzianiszanie, mieszkańcy Witowa brali czynny udział w Powstaniu Chochołowskim, które wybuchło 21 lutego 1846 roku. Było to zbrojne wystąpienie lokalnej ludności przeciw władzy austriackiej, pod którą od lat znajdowała się wieś. Powstanie zakończyło się fiaskiem, a biorący w nim udział górale zostali później postawieni przed sądem.

WIEŚ WITÓW TURYSTYCZNIE

Zarówno w sezonie letnim, jak i zimowym Witów przyciąga wielu turystów, będąc idealnym miejscem pobytu dla osób kochających jazdę na nartach, wspinaczkę czy spacery po górach. Ze wsi w góry prowadzi kilka szlaków, między innymi na szczyt Starobociański Wierch, Jarząbczy Wierzch czy Wołowiec.

Entuzjaści białego szaleństwa mają do dyspozycji cztery wyciągi narciarskie, w tym te znajdujące się na terenie Stacji Narciarskiej „Witów-Ski”. Stacja udostępnia nową, czteroosobową kolej krzesełkową o długości 1000m i szkółkę narciarską, w której też możesz wypożyczyć sprzęt do jazdy. Jeżeli wolisz śmigać na desce, niż na nartach, ucieszy Cię wiadomość o snowparku dla snowboardzistów – ze skoczniami i przeszkodami.

Witów spodoba się również fanom spokojniejszego odpoczynku i relaksu na świeżym, tatrzańskim powietrzu. Ze względu na wiekową historię wsi, osoby zaciekawione jej dziejami mogą zainteresować się zabytkami, które znajdują się na terenie miejscowości. Prawdziwymi perełkami regionalnej architektury jest kaplica św. Anny na Płazówce i witowski kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Szkaplerzne.

„Płazówka” to osiedle położone na stromym zboczu – w jego sercu, na wysokości ok. 1000 m n.p.m. stoi niezwykłej urody, drewniany kościołek. Kaplicę wybudowano w latach 80. XIX wieku. W ówczesnych czasach na terenie osiedla znajdowało się jedynie dziewięć chałup, jednak przez wieki społeczność znacznie się rozrosła.

Kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Szkaplerzne znajduje się na Małopolskim Szlaku Architektury Drewnianej, stanowiąc ważny element folklorystycznego dziedzictwa. Drewniany kościółek został wzniesiony w latach 1910-1912, a jego architektem był zakopiańczyk Jan Tarczałowicz. Wewnątrz znajdują się witraże z 1937 roku i neogotycki ołtarz. Budowę kościoła zaakceptował i częściowo sfinansował cesarz Franciszek Józef.

DOJAZD DO MIEJSCOWOŚCI

Witów jest miejscem niezwykle atrakcyjnym ze względu na bliskie sąsiedztwo Zakopanego, małą odległość do przejścia granicznego ze Słowacją i niedalekie położenie bardzo ciekawej wsi „Chochołów” - ponadto dojazd do Witowa jest niezwykle prosty. Miejscowość znajduje się przy drodze prowadzącej z Krakowa do Zakopanego. Aby dotrzeć do Witowa, wybierz trasę numer 958, która do wsi prowadzi przez Zakopane i Kościelisko.